ارتباط با امام زمان (عج) و ديگر اولياى الهى و نزديك شدن به آنان نياز به سنخيت با آنان دارد. به دست آوردن سنخيت با اولياى الهى نياز به تحقّق دو بُعد يعنى، معرفت و عمل دارد. اگر كسى خود را به اولياى الهى شبيه نمود، به لقاى آنان نيز واصل خواهد شد.

آنچه وظيفه ماست تشبه به آن حضرات و پيمودن راه آنان است. ما بايد در همه حال سرباز آماده آن حضرت بوده و همواره در خدمت ايشان باشيم. اين مسأله را آيه 200 سوره آل عمران بيان فرموده: «يا ايها الذين امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه لعلّكم تفلحون اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، صبر كنيد و يكديگر را به صبر واداريد و مرابطه نماييد و تقوا و خداترسى را پيشه سازيد، باشد كه رستگار شويد». امام باقر (ع) در تفسير اين آيه شريفه مى‏فرمايند: «صبر كنيد بر اداى فرايض (يعنى در انجام تكاليف الهى استقامت داشته باشيد) و در برابر دشمنان پايدارى كنيد و با امامتان (كه انتظارش را مى‏كشيد) مرابطه نماييد»، (كتاب الغنيه، شيخ مفيد، ص 105). قرآن راجع به حضرت مهدى و اصحاب ايشان مى‏فرمايد: «الذين ان مكنّاهم فى الارض اقاموا الصلوه وآتوا الزكاه و امروا بالمعروف و نهو عن المنكر كسانى كه اگر در زمين به آنان توانايى دهيم نماز را بپا داشته و زكات (به مستحق) بخشيده و به معروف امر نموده و از منكر نهى كنند»، (حج، آيه 41). امام باقر (ع) در تفسير اين آيه مى‏فرمايند: «اين آيه براى آل محمد (ع) است يعنى، مهدى (عج) و اصحاب او»، (تفسير قمّى، ج 2، ص 87). در نتيجه اگر ما هم مى‏خواهيم از اصحاب و ياران آن حضرت باشيم، بايد به اين امور اهتمام ورزيم.. ارتباط با امام زمان يعنى خود را به رشته ولايت او بستن و بر خدمت و پيروى و يارى او گردن نهادن و اين يكى از اركان ايمان است كه آدمى خود را به امام خويش مربوط سازد و از او جدا نشود.

پيوستگى با او يعنى مطيع او بودن. آنچه در روايات زياد سفارش شده است انتظار فرج است ما بايد ارتباط معنوى خود را با امام زمان (عج) با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه دارى مو آن را در دل و ظاهر جلوه‏گر كنيم. در روايات متعدد داريم كه در زمان غييبت امام زمان (ع) بهترين اعمال انتظار فرج است. انتظار فرج يعنى: الف) معرفت امام معصوم و عادل و پيشواى فضيلت. ب) ايمان به امامت و قيادت رهبرى الهى و عدالت پيشه. ج) عشق به عدالت و ارزش‏هاى انسانى. ه) اميد به آينده‏اى روشن و نويد بخش. ك) تلاش براى برقرارى حكومتى عدل پيشه و عدل گستر. ح) رعايت موازين و قوانين دينى و اخلاقى. خ) داشتن روحيه تعهد و مسؤوليت‏پذيرى. اين انتظار فرج است كه بهترين عمل و عبادت است و چنين منتظرى، مقامى عالى دارد و هر گاه در زمان غيبت از دنيا برود به منزله كسانى است كه پس از ظهور حضرت حجت (عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى‏كنند، (بحارالانوار ج 52 ص 125).

پس «سنخيت» نخستين و مهمترين شرط براى رسيدن به امام است. سنخيت، علت انضمام است و دو شى تنها به اين شرط مى توانند به هم منضم شوند و پيوستگى يابند كه از سنخيت نسبت به يكديگر بهره مند باشند. حال اگر كسى سنخيت با عالم ماده و ماديات داشته باشد، نمى تواند همسنخ عالم مجردات باشد و با فرشتگان و برتر از آنان، حضرت ولى عصر (عج) از تباط برقرار كند.

تخليه نفس از رذائل اخلاقى و تحليه آن به صفات پسنديده، تنها راه ايجاد سنخيت و نزديكى به آن حضرت است چه، مادام كه نفس انسان از صفات رذيله تخليه نشود و به صفات حميده آزين نبندد، حجابهاى نفسانى مانع از ديدن خورشيد وجود آن حضرت است.

به عنوان مثال، مى توان اشاره كرد كه اگر چه خورشيد در تمامى ساعات در حال افروختن و نورافشانى است، اما مادام كه ديوارهاى ضخيم خانه در ميان باشد ساكنان خانه نمى توانند از آن نورافروزنده استفاده كنند. حال اگر بجاى اين ديوارها، شيشه هائى لطيف به كار برده شود، كسانى كه در پشت اين شيشه ها قرار دارند مى توانند از آن نور استفاده كنند و اگر فرض كنيم كه شيشه اى نيز در ميان نباشد، در آن صورت اينان مى توانند از گرماى خورشيد نيز بهره برند.

تخليه و تحليه نيز همين نقش را برعهده دارند چه، برداشتن حجابهاى ضخيم ظلمانى و جانشين كردن حجابهاى نورانى به جاى آن، و زان پس خلاصى يافتن از همين حجابهاى نورانى نيز تنها با همين دو بدست مى آيد. تاكيد ائمه هدى بر اينكه «اگر دو روز از عمر يك انسان مساوى هم باشد و در اين روز او حركتى كمالى در پيش نداشته باشد، زيانكار است» نيز، از همين باب بوده است. چه، آدمى تنها در صورتى در مسير تكامل گام نهاده و هر روزش بهتر از روز قبل مى باشدكه در هر لحظه در پى ستردن صفتى رذيله و آذين بستن نفس به صفتى حميده باشد. در اين صورت است كه به تدريج نفس به چنان مرتبه اى از شفافيت و نورانيت مى رسد كه مى تواند از خورشيد وجود مبارك حضرت حجت (عج) كه شمس عالم هستى هستند بهره برده و به ملاقات ايشان نائل شود. بزرگان بر اين مطلب اتفاق دارند كه اگر شرائط تشرف حاصل شود، خود حضرت عنايت مى كنند و فرد لائق را به محضر خود مى پذيرند.

در هر حال راه هاى نزديك شدن ود ارتباط با امام زمان (عج) به طور خلاصه عبارت است از:

1 طهارت نفس:

اولين طريق عالى براى ارتباط با حضرت مهدى (عج) انجام دادن واجبات و ترك معاصى و گناهان است. ما اگر در كلاس پاكى به اين مرتبه برسيم: 1 اعضا و جوارح ما پاك از گناه بشود. 2 ذهن و افكار ما از خيالات و اوهام پاك بشود. 3 قلب ما از رذايل اخلاقى پاك شود و در اين سه بعد طهارت، پاك بشويم، آن گاه است كه راه به سوى امام زمان (عج) مانند اتوبان و شاهراه باز است. يكى از عوامل دورى انسان از امام زمان (عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتكاب محرّمات الهى و گناهان است.

آن حضرت در توقيع شريف به شيخ مفيد) ره (مى‏فرمايد: «شما مكلّف هستيد كه اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانيد، با اينكه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شيعيانمان- تا زمانى كه حكومت بر دنيا در اختيار ستمگران است- در نقطه‏اى دور و پنهان از ديده‏ها به سر مى‏بريم ولى از تمام حوادث و ماجراهايى كه بر شما مى‏گذرد، كاملاً مطّلع هستيم و هيچ‏چيز از اخبار شما بر ما پوشيده نيست. از خطاها و گناهانى كه بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى‏كنند اما شما آنها را مرتكب مى‏شويد نيز با خبريم. از عهدشكنى‏ها و پشت سر گذاشتن عهد و پيمان‏ها با اطلاعيم... پس از خداوند بترسيد و تقوا پيشه كنيد و ما خاندان رسالت را مدد رسانيد... سعى كنيد اعمالتان به گونه‏اى باشد كه شما را به ما نزديك سازد و از گناهانى كه موجبات نارضايتى ما را فراهم مى‏نمايد، بترسيد و دورى كنيد...» (1)

بر اساس اين توقيع شريف، همه شيعيان و دوستداران حضرت، توصيه به تقوا و ورع شده‏اند و اين بهترين راه دوستى و جلب خشنودى امام زمان (عج) است همان طورى كه گناهان و معاصى، باعث نارضايتى آن حضرت و قطع پيوند و ارتباط با او است. حتّى در توقيع ديگر، علّت طولانى شدن غيبت و عدم مشاهده و ديدار آن حضرت، گناهان و انحرافات شيعيان و دوستان اهل بيت» ع «ذكر شده است: «... ما عهد مى‏كنيم با شمااى دوست مخلص (شيخ مفيد (كه در راه ما با ظالمان مجاهده مى‏كنى هر كس از برادران دينى شما- كه تقوا را سرمايه خويش قرار دهد- از فتنه‏هاى گمراه كننده و ظلمت خيز، در امان خواهد بود... آنچه كه موجب جدايى ما و دوستانمان گرديده و آنان را از ديدار ما محروم كرده است، گناهان و خطاهاى آنان و تخلّف از فرمان‏هاى خداوند است». (2)

جالب آنكه در آغاز قيام جهانى حضرت مهدى (عج) ياران و اصحاب نزديك ايشان، پيمان و بيعت سختى با آن حضرت مى‏بندند و تعهّد مى‏كنند كه از گناهان و انحرافات دورى جويند و از ظلم و فسادگرى بپرهيزند. اميرمؤمنان على» ع «، در ضمن يك حديث طولانى، در وصف بيعت ياران امام زمان (عج) چنين مى‏فرمايد:

با او بيعت مى‏كنند كه هرگز:

دزدى نكنند «يبايعون على اَن يَسرَقوا «

زنا نكنند «ولا يَزنوا «

مسلمانى را دشنام ندهند «و لا يَسُبّوا مسلماً «

خون كسى را به ناحقّ نريزند «و لا يقتلوا مُحرماً «

به آبروى كسى لطمه نزنند «و لا يهتك حريماً مُحرّماً «

به خانه كسى هجوم نبرند «و لا يهجموا منزلاً «

كسى را به ناحق نزنند «و لا يضربوا احداً الاّ بالحقّ «

طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نكنند «و لا يكنزوا ذهباً و لا فضّه و لا بُرّاً و لا شعيراً «

مال يتيم را نخورند «ولا يأكلوا مالَ اليتيم «

در مورد چيزى كه يقين ندارند، گواهى ندهند «و لا يشهدوا بما لا يَعلمون «

مسجدى را خراب نكنند «ولا يُخرِبوا مسجداً «

مشروب نخورند «و لا يَشربوا مسكراً «

حرير و خز نپوشند «و لا يلبَسوا الخزّ و لا الحرير «

در برابر سيم و زر سر فرود نياورند «و لا يتمنطقوا بالذّهب «

راه را بر كسى نبندند «و لا يقطعوا طريقاً «

راه را نا امن نكنند «و لا يخيفوا سبيلاً «

گرد همجنس بازى نگرايند «و لا يَفسقوا بغُلام «

خوراكى را از گندم و جو انبار نكنند «ولا يحبسوا طعاماً مِن بُرّ و لا شعير «

به كم قناعت كنند «و يرضَونَ بالقليلِ «

طرفدار پاكى باشند «و يَشَتّمونَ على الطيّب «

از پليدى گريزان باشند «و يكرهون النجاسه و...» (3)

پس گناهان و رذايل اخلاقى، عامل مهمى در محروميت انسان از عنايات امام زمان (عج) است. با اين حال بايد دانست كه امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فيض بين خالق و مخلوق است. تمام نعمت‏ها به بركت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى‏رسد و تمام بلاها نيز به بركت وجود او رفع مى‏شود و با اندكى اشتباه و خطايى، اين الطاف و بركات از انسان دريغ نمى‏گردد. او مظهر رحمت الهى است و هيچ سود و منفعتى را از ديگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى‏دارد. در عنايت و لطف او، هيچ بخل و كاستى راه ندارد. به همين جهت امام زمان دست گناه كاران را مى‏گيرد و آنان را از غرقاب گناه نجات مى دهد وبا هدايت‏هاى باطنى و خدايى خود، آنها را به خدا نزديك مى‏كندو

آن حضرت در سخنان خيرخواهانه‏اى مى‏فرمايد: «پس بايد هر يك از شما (شيعيان (، كارهايى را كه موجب جلبِ محبّت مى‏گردد، انجام دهيد و بايد از كارهاى ناپسندى كه خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب كنيد. پس (آگاه باشيد كه (مرگ آدمى ناگهان مى‏رسد كه در آن، ديگر توبه سودى نمى‏رساند و ندامت، نمى‏تواند او را از عذاب برهاند». (4)

در پايان توصيه مى‏شود، ارتباط خود را با خواندن دعا و انجام اعمال نيك، با امام زمان (عج) پررنگ‏تر كنيد و خود را هميشه مديون و بدهكار او بدانيد. اگر دعاها و خواسته‏ها، همراه با گريه، پشيمانى و اشك شوق باشد، احتمال استجابت آن بيشتر است پس سوز و ندبه خود را با خواندن دعاى عهد و ندبه، اعلام داريد و در عين حال استغفار و توبه را فراموش نكنيد. بهترين شفيع در بارگاه الهى براى آمرزش گناهان، امام معصوم است و دعاى او در حق شيعيانش به يقين اجابت مى‏شود. (5)

2 ايثار و از خودگذشتگى:

دومين راه براى رسيدن به محضر مبارك و نورانى آقا امام زمان (عج) ايثار است‏يعنى انسان يك خواهش هاى نفسانى دارد، يك محبت هاى مجازى به دنيا دارد كه اگر موفق شد و از شهوت گذشت، از غضب گذشت و از دنيا گذشت و عبور كرد، به بركت ايثار و از خودگذشتگى و پا روى نفس اماره گذاشتن، به خدا مى رسد به امام زمان (عج) مى رسد، به حقايق و معارف مى رسد. شرط اساسى ايثار و از خودگذشتگى است.

3 گريستن بر اباعبدالله (ع)

سومين وسيله ارتباطى، گريه براى ابى عبدالله الحسين (ع) و خواندن زيارت عاشورا و توسل به حضرت خامس آل عباست.

چگونه گريه بر امام حسين (ع) انسان را به امام زمان (عج) پيوند مى دهد؟ عاملى كه باعث شده است من از امامم بريده ام، پرده ضخيم گناه و رذايل است كه آمده است و جلو قلب من و چشم دلم پرده كشيده است و من نمى توانم آقايم را با شناخت زيارت كنم. عامل بريدگى، گناه است و گريه بر امام حسين (ع) به منزله از بين برنده گناه است. لباس وقتى چرك شود اگر چرك و آلودگى كم است، با شستنش با آب، پاك مى شود. گاهى چرك و آلودگى كم نيست، احتياج به صابون و پودر رختشويى دارد، اما گاهى با آب و صابون و پودر كار درست نمى شود، بايد از مواد پاك كننده قوى تر استفاده كرد تا آلودگى و لك لباس از بين برود.

4 برخوردارى از ويژگى هاى مرتبطين با حضرت:

يك طريق بس اصيل و اساسى براى ارتباط با امام زمان (عج) اين است كه به حالات و جريانات مشرفين به محضر مبارك امام زمان (عج) مراجعه كنيم و ببينيم، سيد ابن طاووس ها، سيد بحر العلوم ها، علامه حلى ها و امثال اين شخصيت هاى عظيم الشان از چه ويژگى هايى برخوردار بوده اند، ما نيز آن ويژگى ها را در زندگى كشف بكنيم. اگر ما تبعيت كرديم و آن ويژگى ها را به دست آورديم، براى ما نيز راه به سوى امام زمان (عج) باز مى شود.

5 همسانى با امام

منتظران واقعى، وضعيت فكرى، روحى و عملى خود را به گونه‏اى سامان مى‏بخشند كه همسانى زيادى با امام زمان (عج) داشته باشد. به طور كلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افكار، صفات و اعمال) است و هيچ انسانى از اين قاعده مستثنا نيست. اگر كسى بخواهد به انسان ديگرى نزديك شود، چاره‏اى ندارد جز اينكه بكوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ايشان نزديك سازد تا از اين طريق شيعه و پيرو واقعى او باشند.

6 كسب فضايل اخلاقى

يكى ديگر از راه هاى ارتباط معنوى با امام، آراستن درون با فضايل انسانى و چنگ زدن به مكارم اخلاقى است يعنى، همان طور كه قرآن مى‏فرمايد: «اگر مى‏خواهيد محبوب خدا باشيد، تقوا پيشگى كنيد» اين قانون در مورد حضرت مهدى (عج) نيز هست.

(1)

از امام صادق «ع» نقل شده است: «براى صاحب الامر، غيبتى طولانى است در اين دوران هر كس بايد تقوا پيشه سازد و به دين خود چنگ زند»(2).

7 ذكر هميشگى امام

كسى كه خواهان ارتباط قلبى با امام عصر است، از ياد و نام محبوب خود غافل نمى‏شود و پيوسته در فكر و انديشه او است. شخص مؤمن، در هيچ حالى از حالات و هيچ وقتى از اوقات و هيچ مكانى از مكان‏ها، از ياد امامش و انتظار قدوم مبارك او، خالى و فارغ نيست.

روايت شده است: وقتى امام موسى بن جعفر «ع» از امام غايب و نعمت باطنى خدا ياد كرد، فردى پرسيد: آيا از امامان كسى غايب مى‏شود؟ فرمود: «نعم يغيبُ عن اَبصارِ النّاس شخصُهُ و لا يَغيبُ عن قُلوبِ المؤمنين ذِكرُهُ و هو الثّانى عَشر منّا»(3) «بلى، شخص او از ديدگاه‏هاى مردم غايب مى‏شود ولى ياد او از دل‏هاى مؤمنان نهان نمى‏شود و او دوازدهمين نفر از ما است».

8 عشق سرشار

يكى ديگر از راههاى ارتباط روحى با امام زمان (عج)، مهرورزى و محبّت سرشار به آن حضرت است. البته اين محبت و مهرورزى دو طرفه است زيرا امام معصوم نيز شيعيان و ياران خود را دوست دارد و شفيق و دلسوز آنها است: «(الامام) الانيسُ الرفيق و الوالدِ الشفيقُ و الاخُ الشفيق...»(4) «امام همدم و رفيق، پدر مهربان و برادر دلسوز است».

پيامبر اكرم «ص» درباره لزوم دوستى حضرت مهدى (عج) مى‏فرمايد:

«مَن اَحَبّ اَن يَلقى اللّه و قَد كَمل ايمانُهُ و حَسُنَ اِسلامُهُ فَليَتَوَلَّ الحُجّه صاحب الزمان المنتظر»(5) «هر كس دوست دارد خدا را ملاقات كند در حالى كه ايمانش كامل و اسلامش نيكو باشد، پس بايد دوستدار حضرت حجّت، صاحب الزمان منتظر باشد».

خود امام مهدى (عج) نيز مردم را به كارهايى سفارش فرموده كه موجب ازدياد محبّت و مودّت مى‏شود: «هر يك از شما بايد به امورى بپردازد كه او را به محبّت ما نزديك كند و از كارهايى كه ناخوشايند ما است، دورى جويد زيرا ظهور ما به صورت ناگهانى فرا مى‏رسد»(6).

دوستى و عشق امام زمان (عج) داراى بركات وآثارى است كه بايددر پاسداشت و تعميق آنها كوشيد و هر روز اين عشق خدايى، را عميق‏تر كرد. براى اين كار توصيه مى‏شود: امام زمان خود را بيشتر بشناسيد و با اوصاف، كمالات، ايده‏ها و اهداف و زندگى آن حضرت آشنا شويد. وجود مقدس ولى عصر و معرفت ايشان، همان دينى است كه خداى متعال از بندگان خواسته و بر پيامبرش نازل فرموده و در قيامت در مورد آن سوال خواهد فرمود. امام رضاعليه السلام مى‏فرمايد: «بر خداوند است كه دوستان ما را كه به حق به مقام ولايت و معرفت ما پيشوايان نائل شده‏اند همدم و رفيق پيامبران، راستگويان، شهيدان و شايستگان قرار دهد و آنان نيكو رفقايى هستند «. (بحار الانوار، ج 23، ص 307، ح 4)

9 حزن و اندوه و ندبه

محزون بودن در فراق امام مهدى (عج)، ندبه و اظهار شوق به لقاى او، باعث نزديكى انسان به امام خود مى شود.

امام حسن عسكرى «ع» فرمود: «لا تزالُ شيعتنا فى حُزنٍ حتّى يظهَر وَلَدى الّذى بشّر به النبى «ص»»(7) «شيعيان ما در يك اندوه دائم به سر مى‏برند تا فرزندم- كه پيامبر «ص» نويد ظهورش را داده است- ظاهر شود».

10 اظهار اشتياق و چشم به راه بودن

شور طلب و علاقه ديدار يار و اظهار شيدايى و اشتياق به محبوب، از ويژگى‏هاى بارز منتظران است چنان كه در دعاى ندبه آمده است: «ليتَ شِعرى اَينَ استَقرّت بِكَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّك اَو ثَرى ابرضوى ام غيرها ام ذى طوى...»(8) «اى كاش مى‏دانستم در چه جايى منزل گرفته‏اى و چه سرزمين و مكان تو را در بر گرفته است آيا در كوه رضوى هستى و يا در جاى ديگر و يا در ذى‏طوى هستى...».

امام على «ع» وقتى از امام مهدى (عج) و صفات آن حضرت مى‏گويد ناگاه از درون سينه آهى مى‏كشد و شوق ديدار آن بزرگوار را ابراز مى‏دارد.

11 خواندن دعا وزيارت در رابطه با امام زمان (عج)، دعاها و زيارت‏هاى فراوانى نقل شده كه در كتب ادعيه موجود است و در كتابى به نام صحيفه مهديه نيز گردآمده است. به بعضى از اين دعاها و زيارت‏ها اشاره مى‏شود.

الف. دعاى ندبه مهم‏ترين دعاها در عصر غيبت، دعاى ندبه است كه سفارش فراوانى به خواندن آن شده است.

صدرالاسلام همدانى در كتاب تكاليف الأنام مى‏گويد: از خواص دعاى ندبه اين است كه اگر در جايى با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامين عالى آن خوانده شود، عنايت و توجه امام زمان (عج) را به آن مكان جلب مى‏كند، بلكه آن حضرت در آنجا حضور مى‏يابد، چنان كه در بعضى جاها اتفاق افتاده است‏(9).

علامه مجلسى نيز در كتاب زاد المعاد با سند معتبر از امام صادق «ع» نقل مى‏كند: «قرائت دعاى ندبه در اعياد چهارگانه: روز جمعه، عيد فطر، عيد قربان و عيد غدير» مستحب است»(10).

ب. دعا براى ظهور امام زمان (عج) در روز جمعه شيخ طوسى آن را در مصباح المتهجد نقل كرده است: «اللهم اجعل صلاتك و صلواتِ ملائكتكَ و رُسُلِكَ على محمد و آل محمد وعجِّل فَرَجهم» يا بگويد: «اللهم صل على محمد و آل محمد و عجّل فرجهم»(11).

ج. صلوات ضرّاب اصفهانى «اللهم صل على محمد سيد المرسلين و خاتم النبيين... اللهم و صل على وليّكَ المُحيى سنّتك القائم بامرك...». اين دعا در چند كتاب از كتاب‏هاى معتبر و با سندهاى معتبر روايت شده است و هميشه مى‏توان آن را خواند(12).

د. صلوات بر امام زمان (عج) «اللهم صل على وليك و ابن اوليائك الّذين فرضت طاعتهم... الهم انتصر به لدينك وانصر به اوليائك و اولياءه...»(13).

ه. دعاى فرج «الهى عظم البلاء» مرحوم كفعمى در كتاب البلد الامين دعايى را بر حضرت‏امام زمان (عج) نقل‏مى‏كند كه آن‏حضرت اين دعا را به مردى زندانى ياد داد و بعد از خواندن، او از زندان آزاد شد: «الهى عظم البلاءُ و بَرِحَ الخفاءُ وَانكَشَفَ الغطاءُ وانقطع الرّجاء...»(14)

براى مطالعه بيشتر در اين زمينه ر. ك:

الف. مهدويت (پس از ظهور)، رحيم كارگر، نشر معارف

ب. مهدويت (پيش از ظهور)، رحيم كارگر، نشر معارف