پاسخ: 

حورالعين زن نيست، بلكه ظهور اخروي اعتقاد شخص است به ولايت خدا، ولايت انبياء(ع) و ولايت رسول(ص) و ولايت اهل بيت(ع)؛ كه به صورت زني زيبارو جلوه گر مي شود. چون ولايت، از سنخ جمال است؛ و اسم الوليّ از اسماء جماليّه ي خداست؛ و جمال با قيافه ي زنانه تناسب بيشتري دارد. « عَنِ النَّبِي ص مَنْ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- بَنَى اللَّهُ لَهُ فِي الْجَنَّةِ سَبْعِينَ أَلْفَ قَصْرٍ مِنْ ياقُوتَةٍ حَمْرَاءَ فِي كُلِّ قَصْرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ بَيتٍ مِنْ لُؤْلُؤٍ بَيضَاءَ فِي كُلِّ بَيتٍ سَبْعُونَ أَلْفَ سَرِيرٍ مِنْ زَبَرْجَدٍ خَضْرَاءَ فَوْقَ كُلِّ سَرِيرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ فِرَاشٍ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ وَ عَلَيهِ زَوْجَةٌ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ وَ لَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ ذُؤَابَةٍ مُكَلَّلَةٍ بِالدُّرِّ وَ الْياقُوتِ مَكْتُوبٌ عَلَى خَدِّهَا الْأَيمَنِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ- وَ عَلَى خَدِّهَا الْأَيسَرِ عَلِي وَلِي اللَّهِ وَ عَلَى جَنْبَيهَا الْحَسَنُ وَ عَلَى ذَقَنِهَا الْحُسَينُ وَ عَلَى شَفَتَيهَا بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- قُلْتُ يا رَسُولَ اللَّهِ لِمَنْ هَذِهِ الْكَرَامَةُ قَالَ لِمَنْ يقُولُ بِالْحُرْمَةِ وَ التَّعْظِيمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ــــــ رسول خدا فرمودند: هر كه بگويد: « بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم » خداوند بنا كند از براى او در بهشت، هفتاد هزار قصر از ياقوت؛ كه در هر قصرى هفتاد هزار خانه از مرواريد سفيد باشد؛ و در هر خانه هفتاد هزار تخت از زِبَرجَد سبز؛ و بر هر تختى هفتاد هزار فراش از سُندُس و اِستَبرَق؛ و بر آن همسري است از حور العين؛ و او راست هفتاد گيسوي آراسته به مرواريد و ياقوت؛ كه نوشته شده بر گونه ي راست او « محمّدٌ رسولُ اللَّه » و بر گونه ي چپ او نوشته شده « علىٌّ ولىُ اللَّه » و بر پيشاني او حسن و بر چانه ي او حسين و بر دو لب او بسم اللَّه الرّحمن الرحيم نقش بسته. راوي گويد: گفتم يا رسول اللَّه از آنِ كيست اين كرامت؟ فرمودند: از براي آنكه با حرمت و تعظيم بگويد:« بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم ».» (مستدرك الوسائل،ج4 ،ص387) 

اينكه فرمودند: بر جاهاي مختلف صورت حور العين جملاتي نوشته شده، روشن است كه مراد نوشته شدن به معناي عادي كلمه نيست. چرا كه در اين صورت چنان همسري را نمي شد حور العين ناميد؛ چه در اين صورت قيافه اي نازيبا از او پديد مي آمد. اهل معنا در تفسير اين روايت مي گويند: مراد اين است كه صورت حور العين ظهور ولايت اهل بيت (ع) مي باشد؛ به گونه اي كه هر كه به او نظر كند نور وجود و جمال باطني اهل بيت(ع) را مشاهده مي كند. و نور وجود اهل بيت (ع) همانا ظهور اسم الله مي باشد كه وجه الله خوانده مي شود. 

لذا فرمودند: « نَحْنُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى ـــ ماييم اسماء حسناي خدا » و فرمودند: « ... نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فَأَينَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّه ــــ ماييم وجه الله كه خداوند متعال فرمود: پس هر كجا سر بگردانيد ، وجه الله آنجاست»؛ يعني حقيقت نوري انسان كامل در وجود تمام موجودات عالم و از جمله در نعمات بهشتي جلوه گر مي باشد. مضاف به اينكه نكاح در تمام هستي ساري و جاري است؛ حتّي عرفا از نكاحات اسماء نيز سخن گفته اند.

يعني در اسماء الله نيز نوعي نكاح وجود دارد. بين ملائك نيز نوعي نكاح مطرح است. البته نكاح هر موجودي متناسب به خود اوست. لذا با پندارهاي عوامانه به مسأله نگاه نفرماييد. اين بحث از غوامض مباحث عرفان نظري است كه بدون مقدّمات نمي توان واردش شد. در بهشت نيز نكاح وجود دارد؛ كه حاصل آن پيدايش كمالات جديدي است. اهل ظاهر، به ظواهر كلمات چسبيده و از درك حقايق اين امور بي نصيب مي مانند و اهل حقيقت از ظاهر گذشته و حقيقت اين امور را ادراك مي كنند.